ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ART-EST, 2013 ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

Οι ιστορικοί τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς, Αννίτα Πατσουράκη, Μαράη Γεωργούση, ο εικαστικός Κώστας Ευαγγελάτος, 2013

Ελένη Ευαγγελάτου, Κώστας Ευαγγελάτος, 2013

Η Ελένη Ευαγγελάτου με το Ημερολόγιο ART-EST, 2013

Κριτική προσέγγιση στο εικαστικό ημερολόγιο του Κώστα Ευαγγελάτου.

Γόνιμα και εποικοδομητικά στη  πορεία του Κώστα Ευαγγελάτου στο χώρο της τέχνης,μαζί με τις δράσεις, τα εικαστικά δρώμενα και  τις επιλεγμένες αισθητικές καταθέσεις, αρχιτεκτονικά είναι  συνδεδεμένα  τα εικαστικά  του ημερολόγια.

Είναι η δεύτερη φορά που καλούμαι να παρουσιάσω ημερολόγιο του  αγαπητού φίλου, συνεργάτη, εμπνευσμένου δημιουργού.

Η πρώτη ήταν για το περσινό ημερολόγιο στον επίσης φιλόξενο του βιβλιοπωλείου Ιανός. Μελέτησα διερευνητικά και το φετινό ενδιαφέρον πόνημα  και με ιδιαίτερη χαρά ανακάλυψα πως για άλλη μια φορά δένει  άρρηκτα και έμμεσα την ιστορικότητα με την υποβλητική επιστέγαση των συμβόλων της διευθέτησης. Η σκιαγραφημένη πραγματικότητα στα εκθέματα που παρουσιάζει παραθέτει μια μνήμη που πυροδοτεί και μεταδίδει εικονίσεις ενώ προσδιορίζει την εμπεριστάτωση  των σημαινόντων. Χρησιμοποιώντας έντεχνα  τα συστατικά ενός συλλογικού υποσυνείδητου δομημένα απευθύνεται στην εντρύφηση του κοινού σε ένα ανεξάντλητο φάσμα νοητικών ερεθισμάτων. Ως καλλιτέχνης αναπτύσσει μια ενδότερη ανάλυση και ενδοσκοπική μελέτη που τον φέρνει πιο κοντά στον αναγνώστη-θεατή, αλλά και τον θαυμαστή του εικαστικού έργου του. Τονίζει το μεγαλείο μιας δυναμικότητας σε αποτυπώσεις που διαγράφουν  την καλλιτεχνική  οντότητα του σταδιακά και βαθμιαία.

Σε όλα έργα που υπάρχουν στο παρόν ημερολόγιο  η φορμαρισμένη υφή προσδίδει μορφική ανάπλαση  και συμβάλλει στο αποτέλεσμα του τέλειου συνδυασμού μεταξύ ενός πηγαίου και αξεπέραστου ύφους. Αγγίζοντας ο δημιουργός  την ουσία και τα δεδομένα  της  γνωστής σε όλους μας τεχνικής του αναπαράγει την έμπνευση του ανοίγοντας διόδους στη διαχρονικότητα που απαιτεί το ανεπανάληπτο. Στους πίνακες η πυκνότητα της  ύλης της οδηγεί στην ιδεογραφική διατύπωση μέσα από τη θεματική του ιδεώδους. Στις ποικίλες εκφράσεις  του παραπέμπει  και επιφυλάσσει τη διείσδυση στον εσωτερικό πλούτο των στοιχείων του μεταμοντέρνου. Μέσα από ανεπανάληπτους συνειρμούς επιτρέπει να αναδύεται συμβολιστικά  μια αφετηρία που ενέχει εκφραστικότητα συνδυάζοντας παραστατικά κωδικοποιημένες σχηματοποιήσεις με έντονο επίπεδο χρωματικής διαύγειας. Δημιουργεί εννοιακά τοπία, συλλήψεις  και παραστάσεις εξπρεσιονιστικές, που  καταλήγουν σε συμβολικές και αφαιρετικές προεκτάσεις. Πολύ συχνά φτάνει σε γραφικές επεξεργασίες με διακοσμητική υφή, που έχουν κύριο μοτίβο τα πλαστικά χρώματα, ενώ διαγράφει ευφρόσυνες ζωτικές τροχιές με σημειολογική άποψη...Οι διαλεκτικές συνιστώσες των τάσεων που παρουσιάζει δηλώνουν ερμηνείες γραφής που εστιάζονται σε κατακτήσεις της αινιγματικής συνάρτησης, μιας συνάρτησης που αναπτύσσεται από τη μετάπλαση της φυσικής διάστασης και  στηρίζεται σε αποδόσεις που διαθέτουν μοναδικότητα, καθολικότητα και οικουμενικότητα.

 Λεόντιος Πετμεζάς, Θεωρητικός-Ιστορικός τέχνης